Τα τρία πράγματα που πρέπει να προσέξετε στην ενέργεια το 2020. Τα υπόλοιπα είναι απλά... θόρυβος
Όποιος επιθυμεί να βγάλει νόημα από την ενεργειακή αγορά το 2020 θα πρέπει να προσέχει τρεις βασικούς δείκτες. Οι σημαντικότεροι οδηγοί της αγοράς το επόμενο έτος θα είναι η παραγωγή πετρελαίου εκτός του ΟΠΕΚ, οι εισαγωγές πετρελαίου της Κίνας και - πιο περίπλοκο - η επιρροή της πολιτικής για την κλιματική αλλαγή. Πέρα από αυτά, τα υπόλοιπα είναι απλά θόρυβος.
Ο πρώτος παράγοντας αφορά τις ΗΠΑ, όπου η έκρηξη της σχιστολιθικής παραγωγής πετρελαίου συνεχίζεται παρόλο που το σχιστολιθικό αέριο έχει επιβραδυνθεί λόγω της χρόνιας υπερπροσφοράς. Η συνολική παραγωγή πετρελαίου των ΗΠΑ αυξήθηκε σε πάνω από 12 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα. Περαιτέρω άνοδος αναμένεται μέσα στο 2020.
Όμως, αναμένεται νέα παραγωγή του χρόνου και από τη Βραζιλία, τη Νορβηγία και τη Γουιάνα. Αν η παραγωγή εκτός του ΟΠΕΚ αυξηθεί κατά παραπάνω από 1 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα - που είναι η πρόβλεψη για την άνοδο της ζήτησης - τότε θα υπάρχει υπερπροσφορά και ακόμα και η τελευταία συμφωνία για τις ποσοστώσεις του καρτέλ και της Ρωσίας δεν θα αρκεί για να αποφευχθεί νέα πτώση της τιμής.
Η συμφωνία των αρχών του Δεκεμβρίου για τις ποσοστώσεις μπορεί να ενθαρρύνει τους τρίτους παραγωγούς να διατηρήσουν ή να αυξήσουν τα επίπεδα παραγωγής τους. Η ικανότητα του καρτέλ να διαχειρίζεται την αγορά βρίσκεται στα όριά της ή πιθανότατα έχει ξεπεραστεί. Τα έσοδα είναι χαμηλά και για πολλούς παραγωγούς που βασίζονται στα πετρελαϊκά έσοδα, το χρέος αυξάνεται.
Το Ιράν παραμένει ο άγνωστος παράγοντας. Οι πιθανότητες είναι ο κίνδυνος ανοικτής σύγκρουσης με τους γείτονές του, μια εσωτερική διαμάχη ή μια ρεαλιστική συμφωνία για να αρθούν οι κυρώσεις των ΗΠΑ. Για την πετρελαϊκή αγορά, μια συμφωνία είναι η πιο επικίνδυνη περίπτωση δεδομένης της δυνατότητας του Ιράν να προσθέσει 1-2 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα πολύ γρήγορα.
Τα επίπεδα των κινεζικών εισαγωγών πετρελαίου είναι ο δεύτερος δείκτης. Το 2019 αυξήθηκαν στα 11 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα, καθιστώντας την Κίνα οδηγό των διεθνών τιμών. Οι εισαγωγές αερίου επίσης αυξήθηκαν, αλλά οι περιορισμοί στις υποδομές φαίνεται πως περιορίζουν τη δραματική ανάπτυξη του 2018. Η όποια επιβράδυνση στην οικονομία της χώρας ως πιθανό αποτέλεσμα της εμπορικής σύγκρουσης με τις ΗΠΑ θα μείωνε τις εισαγωγές πετρελαίου. Το Πεκίνο μπορεί επίσης να κρίνει ορθολογικά ότι η Κίνα γίνεται πολύ εξαρτημένη από το ξένο πετρέλαιο.
Δεδομένου του συνδυασμού αυτών των συνθηκών, είναι δύσκολο να διακριθεί κάποια σταθερή άνοδος των πετρελαϊκών τιμών και εύκολο να προβλεφθεί περαιτέρω πτώση. Παρά την πρόσφατη συμφωνία του ΟΠΕΚ, ο ΙΕΑ μιλάει για υπερπροσφορά το 2020.
Το τρίτο ζήτημα είναι η επίδραση της πολιτικής στον ενεργειακό τομέα υπό την ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής και απάντησης στις διαδηλώσεις.
Το λαϊκό ενδιαφέρον για την κλιματική αλλαγή είναι διαλείπον. Στις πρόσφατες βρετανικές εκλογές το θέμα ήταν μόλις το πέμπτο σημαντικότερο με βάση μια λεπτομερή δημοσκόπηση, πολύ πίσω από το Brexit και το εθνικό σύστημα υγείας. Σε άλλες χώρες, ο ενθουσιασμός μπορέι να φθίνει καθώς γίνεται εμφανές το κόστος της μετάβασης προς μια οικονομία χαμηλού άνθρακα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υποσχέθηκε να κάνει πράξη μια ευρωπαϊκή πράσινη συμφωνία που περιλαμβάνει δεκάδες τομείς πολιτικής και είναι σχεδιασμένη να επιτύχει τον θεμελιώδη στόχο των μηδενικών εκπομπών ως το 2050. Όμως, η εξουσία της Κομισιόν είναι περιορισμένη - δεν μπορεί να αλλάξει τα υφιστάμενα ενεργειακά συστήματα εν μια νυκτί, ούτε να αναγκάσει τα κράτη-μέλη να εγκαταλείψουν τις βιομηχανίες τους. Παρόλα αυτά, η κατεύθυνση της αλλαγής είναι σαφής και ο παλαιός ενεργειακός τομέας τελεί υπό πίεση να αποδείξει ότι μπορεί να προσαρμοστεί στις νέες πολιτικές προτεραιότητες.
Η πιο σημαντική επίδραση και η πιο αβέβαιη είναι οι αμερικανικές εκλογές. Αν ο Ντόναλντ Τραμπ κερδίσει δεύτερη θητεία, είναι πιθανό πως λίγα θα αλλάξουν. Ακόμα και με την πρόοδο στις ΑΠΕ και την αντικατάσταση του άνθρακα, οι υδρογονάνθρακες θα συνεχίσουν να κυριαρχούν στην αμερικανική αγορά.
Όμως, το δημοκρατικό κόμμα ορίζει τον εαυτό του ως υπέρμαχο του περιβάλλοντος. Οι πέντε επικρατέστεροι υποψήφιοι του κόμματος έχουν ταχθεί ενάντια στο πετρέλαιο, το αέριο και τον άνθρακα, περισσότερο από ότι ο πρώην πρόεδρος, Μπαράκ Ομπάμα. Αν και η ανάγκη της νίκης το Νοέμβριο μπορεί να απαλύνει ορισμένες από τις πιο ακραίες προτάσεις, μια δημοκρατική νίκη θα αμφισβητούσε το μέλλον των υδρογονανθράκων και θα ανάγκαζε τις αμερικανικές επιχειρήσεις να ακολουθήσουν το παράδειγμα των ευρωπαϊκών και να αγκαλιάσουν την ενεργειακή μετάβαση. Αν οι ΗΠΑ στραφούν προς τα εκεί, τότε άλλοι θα ακολουθήσουν.
Βραχυπρόθεσμα, οι τιμές και οι τάσεις στο εμπόριο στον ενεργειακό τομέα θα καθοριστούν από τις δυνάμεις της αγοράς - τις βασικές πραγματικότητες της προσφοράς και της ζήτησης. Όμως, οι πολιτικές εξελίξεις το 2020 και ιδίως οι αμερικανικές εκλογές θα έχουν ένα πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο μακροπρόθεσμα στον κλάδο.
Πηγή:energypress.gr