Ο κρυμμένος «χρυσός» της βιομάζας και η επιστημονική… αλχημεία

Για χιλιάδες χρόνια τα κατάλοιπα κάθε ανθρωπογενούς δραστηριότητας αποτελούσαν «αναγκαίο κακό» που έπρεπε να «κρυφτεί» κάπου, κάπως. Πλέον ένα μέρος τους όχι μόνο δεν χρειάζεται να κρυφτεί κάτω από το χαλί αλλά με σωστή διαχείριση παράγει πολλαπλό οικονομικό και περιβαλλοντικό κέρδος.

Με τη βοήθεια της βιοτεχνολογίας ερευνητές από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Βραζιλία απλοποίησαν τη διαδικασία επεξεργασίας βιομάζας, δημιουργώντας χημικά προϊόντα με τελική αξία 5.000 φορές μεγαλύτερη από το αρχικό υλικό. Αυτό κατέστη εφικτό μέσα από τη ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας που επέτρεψε τη διύλιση αποβλήτων φυτικής προέλευσης με «βιολογικές» μεθόδους. Μια απολύτως επιστημονική… αλχημεία, με άλλα λόγια.  

Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιήθηκε ήταν άχρηστη βιομάζα από ζαχαροκάλαμο και άχυρο σίτου και είχε απομείνει μετά από αρκετούς κύκλους γεωργικών διεργασιών. Αυτό που κατάφεραν, για πρώτη φορά, οι ερευνητές ήταν η απευθείας παραγωγή ενός κρίσιμου χημικού δομικού στοιχείου, της κονιφερόλης. Η όλη διαδικασία αποδείχτηκε εξαιρετικά αποδοτική από πλευράς κόστους, γεγονός που αποδεικνύει ότι προϊόντα υψηλής αξίας, όπως καύσιμα και χημικά που χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία τροφίμων καθώς και πρόδρομες ουσίες για φάρμακα, μπορούν να παραχθούν απευθείας από βιομάζα.

Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Green Chemistry» και σύμφωνα με τον επικεφαλής η αειφόρος παραγωγή χημικών προϊόντων και καυσίμων από βιομάζα προσφέρει μια ισχυρή εναλλακτική στη χρήση των πεπερασμένων γεωλογικών αποθεμάτων πετρελαίου. Σε αντίθεση με τα ορυκτά καύσιμα, η βιομάζα είναι ανακυκλώσιμη. Ωστόσο, η παραγωγή καυσίμων και χημικών από αυτή είναι μέχρι σήμερα μια πολύ δύσκολη και κατά συνέπεια ακριβή διαδικασία, σε σύγκριση με τα ορυκτά καύσιμα.

Η ιεραρχία της επεξεργασίας αποβλήτων και υπολειμμάτων που έχει επικρατήσει παγκοσμίως είναι γνωστή ως 3R (reduce, reuse, recycle - μείωση, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση). Επειδή, όμως, πάντοτε θα υπάρχει η παραγωγή έστω και ελάχιστης ποσότητας αποβλήτων, η προσοχή όλων στρέφεται στην ανακύκλωση, το τι γίνεται δηλαδή με ένα «υλικό» που ολοκλήρωσε την αποστολή του και φαινομενικά τουλάχιστον δεν έχει πλέον καμία αξία.

Η μετατροπή των αποβλήτων σε πόρο μέχρι το 2020 είναι ένας από τους βασικούς στόχους του «Χάρτη Πορείας της ΕΕ» για μια αποδοτική, από πλευράς πόρων, Ευρώπη. Ο χάρτης τονίζει επίσης την ανάγκη για διασφάλιση ανακύκλωσης υψηλής ποιότητας, εξάλειψη των χωματερών, ανάκτηση ενέργειας στα μη ανακυκλώσιμα υλικά και διακοπή των παράνομων μεταφορών αποβλήτων.

Σε κάθε περίπτωση η διεθνής στροφή σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας οδηγεί τους ερευνητές σε νέα μονοπάτια. Έως σήμερα, οι υφιστάμενες τεχνικές για τη μετατροπή των φυτικών υλικών σε εμπορικά προϊόντα είναι αδύνατο να ανταγωνισθούν σε επίπεδο κόστους τα πετροχημικά προϊόντα. Αυτό, όμως, μπορεί να αλλάξει πολύ σύντομα…

Πηγή:energypress.gr