Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΟ-ΣΥΜΠΑ

Χρειάζεται μια συντονισμένη προσπάθεια από την κάθε κυβέρνηση, να διαμορφώσει 10ετές πλάνο για την διαχείριση των ιδίων ενεργειών πόρων  της και την εκμετάλλευση αυτών, την εξοικονόμηση ενέργειας - διαχείρισής τους, την ομαλή ενσωμάτωση νέων τεχνολογιών, είτε Α.Π.Ε., είτε συμβατικά έτσι ώστε να υπάρχει risk spread.
Αυτό που παρατηρήθηκε και παρατηρείται είναι ότι μεγάλο βάρος δόθηκε στην ανάπτυξη του χώρου των  Α.Π.Ε, αφήνοντας τον χώρο της εξοικονόμησης σε δεύτερη μοίρα.
Ο KENAΚ λοιπόν έρχεται να διαπιστώσει την κακοτεχνία μας στις κατασκευές και να αποτυπώσει το υπαρκτό ενεργειακό δυναμικό μας.
Το μοντέλο της ενεργειακής διασποράς με χρήση φωτοβολταϊκών, είναι ένα μοντέλο το οποίο δίνει ενεργειακή αυτονομία, αυτονομία παραγωγής, πράσινη ενέργεια, δημιουργία κλίματος   πελατειακής  σχέση με τον πολίτη και άλλα πολλά τα οποία θα χρειασθούν σελίδες ανάλυσης.
Αλλά δεν είναι μόνο τα φωτοβολταϊκά. Υπάρχουν πολλές άλλες ενέργειες που μπορούν να συμμετάσχουν ώριμα σε αυτό το δρόμο του ενεργειακού εκσυγχρονισμού της Ελλάδος και μια από αυτές είναι η Μικρο – Συμπαραγωγή. (The micro – cogeneration).
Νομοθετικά και βάσει του νόμου 3734/2009, σαν Συμπαραγωγή ορίζεται η ταυτόχρονη παραγωγή χρήσιμης θερμικής ενέργειας και ηλεκτρικής ή και μηχανικής με την ίδια αρχική ενέργεια στο πλαίσιο μιας μόνο διεργασίας.

Ουσιαστικά το πρόσφατο νομοθετικό κείμενο διαχωρίζει σε τρεις κλίμακες την τεχνολογία της Συμπαραγωγής, και αυτές είναι:
•    1KW – 50KW     Mini – Micro Cogeneration. Πολύ μικρή κλίμακα.
•    50KW – 1MW   Συμπαραγωγή μικρής κλίμακας
•    1MW – 35MW   Συμπαραγωγή μεγάλης κλίμακας

Το ενδιαφέρον μας στρέφεται στην πρώτη κατηγορία από 1 – 50KW, όπου τα πράγματα παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον και μια αγορά ηλεκτρικής ενέργειας σε πλήρη λήθαργο.

Το βασικό βήμα από την πολιτεία έγινε, δηλαδή να υπάρχει νομοθετικός προσδιορισμός της Συμπαραγωγής.

Το δεύτερο βήμα να εμπλέκεται πάλι νομοθετικός προσδιορισμός των συνδιαλλαγών του μικρό – ηλεκτροπαραγωγού και της πολιτείας.

Και το τρίτο είναι η σωστή του εφαρμογή σε πλάνο 20ετές, έτσι ώστε να άγει ένα αξιόπιστο σύστημα πολίτη και πολιτείας.

Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι σε άλλα ευρωπαϊκά κράτη η συνδιαλλαγή μικρο – ηλεκτροπαραγωγού έχει φτάσει σε επίπεδα στα οποία διαλέγει από πού να αγοράσει και σε ποιόν να πουλήσει την παραγωγή ηλεκτρική κιλοβατώρας στο υπάρχον δίκτυο.

Έτσι λοιπόν το θέμα της ανάπτυξης της μικρό – συμπαραγωγής προς το παρόν τυγχάνει φιλόδοξης προσπάθειας  αλλά κακής στρατηγικής ένταξης της σε όλο το ενεργειακό σύστημα μας. Ας μην ξεχνάμε  τα τελευταία γεγονότα με την πυρηνική ενέργεια και την γερμανική  ενεργειακή πολιτική στροφή προς την μικρό-συμπαραγωγή με σκοπό την κατάργηση των πυρηνικών εργοστασίων, και την τοποθέτηση 100.000 μικρό-συμπαραγωγών σε διάστημα 2 ετών. 

Θεοφάνης Μουμτζής  
Διπλ. Μηχανολόγος Μηχανικός
Περιβάλλοντος
Πανεπ. POrtsmO Yth. UK