Το μέλλον του LNG και το παρελθόν των αγωγών φυσικού αερίου

Η λέξη «μετάβαση» έχει μπει τον τελευταίο καιρό για τα καλά στο λεξιλόγιο των ενεργειακών θεμάτων στην ΕΕ και την Ελλάδα.Η αποφασιστικότητα της Ευρώπης για στροφή σε πιο καθαρές μορφές ενέργειας και εξηλεκτρισμό της οικονομίας, δημιουργεί αυξημένη ανάγκη για ένα ενδιάμεσο καύσιμο που θα μας φέρει από την εποχή της καύσης πολύ επιβαρυντικών για το περιβάλλον υδρογονανθράκων, σε ένα μέλλον απαλλαγμένο από τέτοιους ρύπους. Αυτή η μετάβαση, από το πετρέλαιο και τον άνθρακα στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας περνάει κατά ένα μεγάλο βαθμό από το φυσικό αέριο.

Κρίσιμο κομμάτι στο φυσικό αέριο όμως, αποτελεί μετά την εξόρυξη του, ο τρόπος μεταφοράς του. Μετά από χρόνια παραδοσιακής μεταφοράς μέσω χερσαίων και υποθαλάσσιων αγωγών το φυσικό αέριο μεταφέρεται πλέον μαζικά και σε υγροποιημένη μορφή (LNG) με πλοία.

Η μεγάλη διαφορά μεταξύ αγωγών και LNG είναι ότι οι πρώτοι συνδέουν ένα αρχικό σημείο Α με ένα τελικό σημείο Β. Το LNG συνδέει ένα αρχικό σημείο Α με πολλαπλά εναλλακτικά σημεία Β, Γ, Δ κλπ. καθώς ένα πλοίο μπορεί να μεταφέρει τα φορτία του σε οποιοδήποτε λιμάνι έχει αντίστοιχες υποδομές.

Οι αγωγοί δημιουργούν εξαρτήσεις και δεσμεύσεις, ενώ το LNG προσφέρει ελευθερία επιλογών και κινήσεων. Οι αγωγοί συνδέονται με μονοπωλιακές καταστάσεις, πολιτικές πιέσεις και αδιαφανείς διαδικασίες, ενώ το LNG με ελεύθερη διαπραγμάτευση και διαφανείς εμπορικές συναλλαγές. Οι αγωγοί είναι λοιπόν το παρελθόν και το LNG το μέλλον της μεταφοράς φυσικού αερίου στον κόσμο.

Στην Ελλάδα, και ενώ ο κόσμος της ενέργειας αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς, εμείς ακόμα ονειρευόμαστε τεράστιους αγωγούς σαν τον EastMed και θορυβώδεις διακρατικές συμφωνίες. Εν τω μεταξύ, η ΕΕ στην -σωστή- προσπάθεια της να περιορίσει την κλιματική αλλαγή, τρέχει -ίσως λίγο αλόγιστα- να παροπλίσει πολύ βιαστικά κάθε νέα επένδυση σε φυσικό αέριο, με εξαιρέσεις για το LNG του οποίου η κατανάλωση προβλέπεται να αυξηθεί κατά περίπου 15% το 2020 στην Ευρώπη.

Εμείς, μέχρι να χαρούμε τις φαρδιές υπογραφές μας για τον EastMed και να κουνηθούμε για να φτιαχτεί ο αγωγός που θα συνδέσει απλά το σημείο Α με το Β, θα ψάχνουμε να πουλήσουμε φυσικό αέριο σε μια Ευρώπη που έως τότε δεν θα το θέλει και ίσως δεν θα το χρειάζεται.

Εν τω μεταξύ, ο υπόλοιπος κόσμος που δεν τρέχει τόσο γρήγορα και αποτελεσματικά όσο η ΕΕ την προστασία του περιβάλλοντος, θα συνεχίσει να θέλει φυσικό αέριο μέσω LNG αλλά εμείς αντί να προωθήσουμε ένα τερματικό LNG στην Κύπρο που θα πουλάει κατά το δοκούν σε σημεία Β, Γ, Δ, κλπ. και θα δίνει ουσιαστική οικονομική και πολιτική ισχύ στο νησί, θα έχουμε απλώσει τους σωλήνες μας μεταξύ Κύπρου και Ιταλίας και θα τους κοιτάμε...

*Ο Μιχάλης Μαθιουλάκης είναι αναλυτής Ενεργειακής Στρατηγικής και Ακαδημαϊκός Διευθυντής του Greek Energy Forum

Πηγή:energypress.gr